هیچ انسانی نمی‌تواند ادعا کند که در طول زندگی هیچ‌گاه با مشکل مواجه نشده زیرا رسم روزگار بر این است که آدمی با دست و پنجه نرم کردن با سختی‌ها مس وجودش تبدیل به طلا گشته و در معرکه امتحان میزان صبر خود را بسنجد.
اما سختی‌های زندگی یک جور نیستند. شاید برخی از گره‌های زندگی را با اندکی تأمل و صبر بتوان پست سر گذاشت اما گاهی انسان با موانعی مواجه می‌شود که حتی افراد مقاوم را از پای درمی‌آورد. به‌راستی چگونه می‌توان مشکلاتی چون بیماری‌های لاعلاج، مرگ فرزند نوجوان و جوان، داشتن فرزند معلول و ناتوان جسمی، فقر و بسیاری دیگر از مشکلات را سپری کرد به‌ویژه آنکه برخی از این مشکلات راه درمانی ندارند.
نوع نگاه آدمی به مشکلات او را صبور یا ناشکیبا می‌سازد
به نظر می‌رسد نوع نگاه آدمی به سختی‌هاست که سبب می‌شود در برابر موانع زندگی صبور باشد و یا اینکه در برابر انبوه مشکلات شانه خالی کند، باور به این نکته که قدرت بزرگی در کنار آدمی است که اگر بخواهد در یک لحظه می‌تواند همه این موانع را از سر راه انسان بردارد بزرگترین دلیل برای صبوری در برابر سختی‌هاست.
قرآن کریم در سوره یس آیه ۸۲ می‌فرماید: «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ؛ هنگامى که خدا چیزى را اراده کند، مىگوید: باش، آن نیز موجود مىشود» اگر انسان از عمق جان باور کند که پروردگار او همان قادر شنواست که اگر اراده‌اش بر چیزی تعلق گیرد دیگر جایی برای نگرانی و اضطراب ناشی از سختی‌های زندگی نخواهد بود.
خدای من و خدای ابراهیم خلیل یکی است
چه زیبا و آرامش‌بخش است اگر آدمی با خود مرور کند که خدای من و خدای ابراهیم خلیل یکی است که او را از انبوهی از آتش نجات داد و پروردگار مریم(س) است که او را در برابر طعنه‌زنندگان سربلند کرد و فرزندش را مایه آرامش او قرار داد.
اگر در لحظاتی که کوهی از مشکلات، لبخند را از چهره انسان گرفته است انسان بیندیشد که خالق من همانی است که یونس(ع) را از شکم نهنگ به ساحل نجات، اسماعیل را از قربانگاه به آغوش پدر و زکریای نبی را از بی‌فرزندی به کودکی بزرگ چون یحیی نبی رساند چه جای تلخ‌کامی بر ذائقه می‌ماند.
انسان همواره باید در خاطر داشته باشد که در گذشته نیز مشکلاتی بوده که به امر خدا برای او سهل و آسان شده است و هیچ سختی ماندنی نیست، خداوند در سوره شرح در آیات ۵ و ۶ می‌فرماید: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿۵﴾ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿۶﴾؛ پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (۵) آرى با دشوارى آسانى است (۶)».
خداباوری در کوره‌راه‌های زندگی چراغ هدایت می‌شود
این جمله قرآنی «با دشواری آسانی است» را باید از بیماری سرطانی پرسید که اکنون بعد از چند سال درمان با توکل بر خدا و دانش پزشکان در سلامت در کنار خانواده خویش به آسودگی زندگی می‌کند و یا از زوجی که پس از مدت‌ها معالجه و ناامیدی از داشتن فرزند اکنون کودکی شیرین‌زبان صفای خانه‌یشان را چند برابر کرده است.
از تاجر ورشکسته‌ای باید «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» را پرسید که دوباره یا علی گفته و با تحمل سختی فراوان توانسته است مسیر کارآفرینی و رزق حلال را از نو شروع کند.
آری خداباوری است که در کوره‌راه‌های زندگی چراغ هدایت می‌شود و گره‌های زندگی را همان‌گونه که برای انبیاء و اولیاء آسان کرد برای آنانی که چون بزرگان صبوری کنند سهل خواهد کرد و آرامش واقعی را به آنان ارزانی خواهد کرد.
