Blogging

باید برای دوشنبه وقت آرایشگاه بگیرم. موهام خوبه. فقط یه مانیکو پدیکور و یه ابرو. لباسم رو حاضر کردم و فقط مونده تابلوها رو ببرم گالری برای نصب. صبح پنجشنبه میرم موهام براشینگ کنم که خوب باشم برای نمایشگاه.

عادی. خیلی عادی. ایمان داشتم به تو. ایمان می فهمی یعنی چی؟ یعنی به سرت قسم می خورم.

چون خدایی دارم بزرگ‌تر از همه

من در انقلاب

راستش دوجا دعوت به کار شدم و سورپرازم هم اینه که دعوتم کردند که تو یه محفل خصوصی ساز بزم. این مسایل داره زندگی من رو می سازه. زندگی روزمره ام رو. تمرین ساز. خریدایی که بتونم باهاش بعد دوسال برم سر کار. هفته بعد نمایشگاه نقاشیه و من کلی کار و برنامه ریزی کردم برای هفته های آینده. و البته تمرین اسپانیایی. می خوام آزمون بین المللی اسپانیایی بدم و سخت مشغول اسپانیایی خوندن هستم.

راستش این سوالیه که هر روز و هر دقیقه در موردش فکر می کنم. ازدواج با محسن کار سختی بود. نه اینکه محسن ایرادی داشته باشه. اما با خیلی آدم هایی که می شناسنش نمی دونستم چکار کنم. خودم یه آدم آکادمیک معمولی بودم و دستی بر هنر داشتم و کارایی که محسن برای من انجام داد و حمایتی که ازم کرد باعث شد که در حیطه های زندگی خودم موفق بشم. حالا تبدیل به آدم دیگری شدم. یک دختر…

، مهمونی و کافه، دیدن سریال و کنسرت. قهوه و چای، پیاده روی و استخر، کتاب و قرتی بازی.

به درجه ای از عاشقی رسیدم که می گم محسن رو دوست دارم دوستای محسن رو هم دوست دارم طرفدارای دوستای محسن رو هم دوست دارم