یه وقتا می شه در مقابل یک فرد یا افرادی، ساخته هات و زندگی ات مثل دومینو پشت سر هم می ریزن و از بین می رن.
اون موقع است که انگار با سایه خودت برخورد کردی. مشکلت رو با سایه خودت حل کن.
هر مشکل بیرونی نشان دهنده کمبودی در درون تو هستش. وقتی می بینی یک فردی اصلا مطابق میل تو رفتار نمی کنه که هیچ، دومینو وار ساخته هات رو می ریزه زمین بدون که تو مشکلی در درون خودت داری که حل نشده.
دومین چیزی که می خوام بهت بگم اینه که: به قول سولماز توی پادکست لام تا کلام، تو نه بستنی هستی نه شکلاتی نه آبنبات که خودتو مجبور کنی دیگران ازت خوششون بیاد. تو وظیفه ای که در قبال خودت داری رشده و از هر لحظه غنیمت گرفتن، لازم نیست آدمها همشون از تو خوششون بیاد.
سومین چیزی که می خوام بهت بگم اینه که اگر تو یک سری مشکلات داری بدون آدم های دیگه ای هستند که مشکلاتشون از تو به مراتب بیشتره و در حال حل کردن اونها هستند. می خوام بگم معجزه شکرگزاری رو دست کم نگیر. شکرگزار موقعیتت باش و اینجوری مثل همون دومینو مشکلاتت فرو می ریزند.
