در این روزها استفاده از گوشی های هوشمند همه گیر شده است. به عنوان وسیله ای نوظهور که پیشینه تاریخی ندارد و ابداع جدید بشر هست هنوز کشف مشکلات مربوط به استفاده از آن ها کاملا درک نشده است.
به عنوان یکی از مشکلات عمده مربوط به استفاده از گوشی های هوشمند، بی خوابی، بد خوابی و کابوس دیدن است. مخصوصا زمانی که شما از شبکه های اجتماعی بیشتر استفاده می کنید به دلیل حس حقارت، احساس قربانی بودن و تنها ماندن، کافی نبودن و کم بودن باعث بد خوابی و کابوس شده است.
یکی دیگر از مشکلاتی که باعث و بانی آن شبکه های اجتماعی است از بین رفتن خلوت انسان است. خلوت استاندارد زمانی است که به شما تعلق دارد و سرچشمه خلاقیت و آرامش است.
برنه براون در کتاب موهبت کامل نبودن راهکار هایی را ارایه کرده است تا با دوری مناسب از شبکه های اجتماعی خلوت شما به شما برگردد. وی می پذیرد که حضور شما در شبکه های اجتماعی اجتناب ناپذیر است اما روش هایی ارایه می کند که با دوری مناسب از شبکه های اجتماعی سلامت و خلوت شما فراهم شود.
اینجانب استفاده از نرم افزار کست باکس (به عنوان شنونده که غنی بودن محتوا معیار پیروزی یک کانال کست باکس است نه معیار های غیر واقعی) و همچنین زمان بندی حضور در شبکه های مجازی، کارهای هنری و یادگرفتن مهارت جدید، عدم استفاده از شبکه های مجازی و اینترنت یک ساعت قبل از خواب را پیشنهاد می کنم.
مخصوصا یک ساعت قبل از خواب به این دلیل که نور موبایل حالت آلفای مغز را برای داشتن خواب مناسب را از بین می برد عدم استفاده از موبایل بسیار حیاتی است.
فضای مجازی را محدود کنید به نرم افزار هایی کمترین حالت مجازی سازی را برای شما فراهم می کند.
فضای مجازی حس کمال گرایی و جستجو گری انسان را ارضا نمی کند زیرا بیشتر مبنای شبکه های مجازی بر ایجاد حس ناکافی بودن در انسان است.
هرچه بیشتر جستجو می کنید کمتر برداشت می کنید. این مساله اتفاقی نیست بلکه الگوریتم های پیچیده هوش مصنوعی در آن بسیار دخیل است.
