این روزها علاوه بر ورزش و خود سازی، پادکست های روانشناسی زیاد گوش می کنم.
موضوعی که بسیار به آن علاقمند شدم موضوع خشم است.
خشم یکی از احساس هایی است که در طول زمان برای بقا به انسان کمک می کند.
ابراز خشم برای حفظ حریم شخصی بسیار مهم است.
اما خشم با پرخاشگری یکسان نیست. پرخاشگری تنها یک جنبه ناپخته و بسیار کودکانه ابراز خشم است.
شما برای حفظ حریم شخصی و اهداف و چشم انداز های خود نیاز به خشم دارید. اما بیان خشم بدون پرخاشگری مهارتی است که در طول زمان باید یاد بگیرید تا برای حفظ فاصله و حریم مناسب باشد.
ابراز خشم با گسترش و رشد علم روانشناسی به روش های علمی و بازخورد های بهتر از پرخاشگری رسیده است تا بتواند از این احساس حیاتی که بقای انسان را تضمین می کند به شیوه ای متمدنانه یا بهتر بگویم بالغانه ابراز شود تا علاوه بر مدیریت هیجان، روابط شخصی انسان ها محفوظ بماند.
آگاهی از احساس خشم و ابراز ماهرانه این حس باعث می شود علاوه بر دریافت آنچه که برای بقا ضروری است روابط انسان ها را به شیوه متمدنانه مدیریت می نماید.
مثال: اتومبیل شما تصادف کرده و تقصیر شما نیست. طرف مقابل این مساله را نمی پذیرد و مدام فرافکنی و پرخاشگری می کند. ماهرانه به او بگویید: این موضوعی طبیعی است که دو اتومیبل در جاده تصادف کنند و مدیریت شهری وظیفه تعیین مقصر را بر عهده پلیس گذاشته است.
از خودرو ها عکس می گیرید و آن ها را کنار خیابان پارک می کنید.
شما می دانید مقصر نیستید و طرف مقابل مقصر است. اما در نظر بگیرید که طرف مقابل ممکن است مقصر نباشد یا مهارت ابراز خشم نداشته باشد.
به جای پرخاشگری متقابل بپذیرید که هر دو جایز الخطا هستید و مطمین شوید با پیشگیری هایی نظیر تمدید بیمه مدیریت بحران کرده اید.
تمامی استاندارد هایی که شما در زندگی خود رعایت می کنید تا پیشگیری از بحران کنید در لحظه ابراز خشم به کمک شما خواهد آمد. متمدنانه مدیریت کنید تا پرخاشگری جای رفتار بالغانه را نگیرد.
اپیزود زیر را گوش کنید:
